Contoh Cerkak Bahasa Jawa Meh Wae

Cerkak Bahasa Jawa "Meh Wae"

Jare tangga teparo uripe Baldi sarwa kecukupan Ian katon harmonis. Anak-anake tansah mbangun turut marang bapa biyunge. Dene bojone, Wina, saben dma katon gemati Ian mesra marang guru lakine.

Nanging urip kuwi wang sinawang. Pancen anak-anake Baldi becik unggah-ungguh Ian solah bawane. Nanging sesrawungan karo bojone wis telung taun adhem. Sanadyan Baldi Ian bojone isih turu nunggal dipan, nanging ora nate gepok senggol lumrahe bebojowan.

Baldi sakjane isih kepengin ngrasaake seneng-seneng kaya wanci nganten anyar. Wina saben ditembung mestii nampik alus kanthi wangsulan kesel. “Aku lagi kesel mas suk-sesuk wae” ujare Wina alesan.

Bab kesel kuwi satine pancen tinemu nalar. Wina melu cancut tali wanda golek tambah-tambah kanggo nyukupi butuh kulawarga. Wiwitane pancen mung ciIik-cilikan dhasaran bathik ing pasar Nanging Sithik mbaka sithik dagangane ngrembaka dadi gedhe, lan pungkasane duwe toko bathik, nganti saben dina awake kesel ngurusi tokone.

Minangka wong lanang normal Baldi sejatine isih pengin ngrasakake anget lan seneng-seneng. Nanging piye maneh, wong bojone adhem-adhem wae. Sakjane tumindak nakal kaya kanca-kancane ya bisa.

Nanging Baldi kuwi tipe wong lanang jirih Ian lugu. Wegah nglakoni barang raged kaya mangkono kuwi. “Kiiwi tumindak ora setya. Njalari reged lan lara”, ujare Baldi. Mula sanadyan mangan ati, Baldi pilih nrima lan pasrah.

Nanging nalika ora sengaja ketemu Deti ing mall, sipat lan tumindake Baldi malik grembyang. Deti dudu wong liya kanggone Baldi. Baldi nate pacaran karo Deti suwene rong taun, sakdurunge sesambungan katresnan kuwi ajur mumur dipenggak wong tuwane Deti.

Ing cafe mall, lelorone ngudarasa bab kahanan kulawargane. Sing siji crita bab hawa adhem. Dene sijine maneh crita asring ditinggal lunga bojone sing tugas ing njaban pulo. Mula klop. Tumbu oleh tutup. Theklek kecemplung kalen. Tinimbang golek aluwung balen.

Rasa tresna lawas kuwi semi maneh Ian cepet ngrembaka. Lelorone wiwit wani nerak wewaler. Kaya-kaya lali yen kekarone wis padha-padha duwe anak bojo. Baldi Ian Deti kanthi sesideman asring janjian bareng ing mall Ian taman kutha.

Bener kandhane para sesepuh kae. Yen wanci kasmaran ngene iki, bisa ngowahi sipat Ian tumindake pawongan. Sing cethil dadi loma. Sing jirih dadi kendel. Dene sing wis sableng, tambah sansaya gendheng. wijining dina sesambungan kuwi mlebu tlatah gendheng. “Ti, piye yen awake dhewe nginep ing panggonan wisata pegunungan?” ujare Baldi nanting Deti.

“Aku manthuk wae, wong bojoku mulihe sewulan pisan”, wangsulane Deti.

Dina candhake kanthi numpak mobil lelorone lunga menyang tlatah wisata pegunungan. Baldi Ian Deti kayadene remaja kang lagi kasmaran. Kekarone katon ngguya-ngguyu dene sedhela maneh kekarepane arep seneng-seneng bakal kelakon.

Nanging durung suwe lumaku, dumadakan mobile mogok. Didandani ing bengkel pranyata tetep ora bisa waras. Jare montire, rusake abot. “Kok ora tinemu nalar ya? Wong telung ndina kepungkur lagi wae metu saka bengkel”, ujare Baldi sajak ora percaya.

Pungkasane acara seneng-seneng kuwi batal. Nanging dhasar wis padha gendhenge, lelorone kencan arep lunga bareng maneh minggu ngarep. Minggu candhake Baldi Ian Deti wis sumadya lunga bareng menyang tlatah pegunungan.

Kanthi rancag lelorone teka kutha wisata. Mobil nuli menggok ing sawijining hotel sing panggonane rada ndhelik. Biyasa ta, yen arep tumindak ora bener mesthi milih penginepan sing adoh saka panggonan rame.

“mbak kula badhe nginep ten mriki kalih dalu. Kula nginep kalih bojo kula. Wonten kamar ta” kandhane Baldi pesen kamar sinambi goroh. Deti sing krungu omongan kuwi mung mesem tipis. Rampung pesen kamar, lelorone mlebu kamar penginepan.

Nanging lagi wae Baldi nutup lawang kamar, dhumadakan tangane Deti nyekeli weteng anambi sambat. “Mhuh mas, wetengku lara banget!” sarnbate nuli ambruk ing tempat tidur. Baldi kaget, wong maune seger waras.

“Larane kok kaya ngene! Wetengku kaya dijojohi alu!” sambate maneh. Kanthi gemati Baldi enggal mblonyohi lenga putih ing wetenge Deti. Nanging lara kuwi ora enggal sirna, malah sansaya ndrawasi. Baldi keweden. Piye yen mengko ana apa-apa marang Deti?

Pungkasane wanci kuwi uga Deti enggal digawa menyang rumah sakit, Ian sakwise kuwi nuli mulih menyang ngomah. Seminggu candhake Deti wis waras. Nanging Deti isih penasaran bab prastawa Minggu kepungkur, kok bisa-bisane lara dadakan? gek gek?

“Aku disanthet bojomu ya mas, ben ora bisa seneng-seneng karo kowe” pitakone Deti.

“Ah ora kok. Wina kae ora percaya bab-bab mistik kaya ngono kuwi”, wangsulane Baldi.

Nanging sejatine Baldi ya wiwit mikir.

“Apa bojoku wis ngerti sasambunganku karo Deti, nuli nyanthet Deti?’ batine goreh.

Nanging atine nuli dieyem-eyem dhewe. Baldi ora wedi. Pisan-pisan ora arep mundur. Tresnane marang Deti wis ora bisa dipenggak. Sapa wae ora bisa medhot sesambungan sing nerak wewaler kuwi. Malah Baldi wis duwe krenteg arep ngrabi Deti, mbuh piye carane.

Kekarone wis ora bisa mikir bening, duwe niyat arep lunga maneh ing luwar kota. Saminggu candhake Baldi Ian Deti lunga menyang panggonan wisata pantai. Sakdurunge budhal Baldi wis sowan marang dhukun sekti, kanggo namengi supaya lelungan iki bisa lancar nir ing sambekala. Lancar mobile, uga lancar sesambungan katresnane Baldi karo Deti.

Tekan tlatah wisata kuwi Baldi enggal golek hotel kanggo nginep. Mobil diparkir ing pelataran. Lelorone nuli mlebu kamar. Durung suwe ing njero kamar, dumadakan Iemah sing dipidak krasa horeg. Bumi kaya diuncal-uncalake. Hiasan ing tembok Ceblok saka canthelane. Lampu gantung ing dhuwur kamar katon obah ora nggenah.

Wong-wong ing njaba kana padha mbengok. “Lindhu-lindhu!!”. Pranyata ana Iindhu gedhe nrajang papan kuwi. Deti njerit keweden. Baldi enggal nyeret Deti mlayu metu saka hotel. Sakwise Iindhu mandheg, Baldi enggal mlebu kamar arep njupuk tas sing isih keri ing njero kana. Tas lan barang-barang nuli dilebokake mobil. Niyate arep mulih wae. Wedi yen bebaya kuwi teka maneh.

Nanging ing detik sabanjure, dumadakan banyu segara kaya disokake menyang dharatan. Kabeh sing diterak banyu nuli kintir jungkir walik. Mobile Baidi sing diseret ombak tsunami remuk kanthi wujud sing mrihatinake. Nanging rahayune Baldi Ian Deti slamet, sanadyan mung nganggo klambi saanane.Sakwise kabeh lerem. Baldi Ian Deti mung bisa meneng dheleg-dheleg. Geneya kabeh iki dumadi? Apa ana sing salah tumrap uripe saksuwene iki? Yen dipikir kanthi ati wening, uripe Baldi cetha kliru kahanan urip reged kebak dosa.

Pungkasane Baldi Ian Deti sadhar, Mbok menawa iki kabeh pepeling saka Gusti sing Akarya Jagad, supaya mlaku menyang dalan padhang, dudu dalan peteng sing nglantarake menyang kahanan unip reged kebak dosa.

“Iki minangka pratandha, dene Sesambungan iki ora dikeparengeke. Mula awake dhewe kudu bali marang kulawarga. Anak bojo sing wis diparingi Gusti kudu digemateni, ditresnani, Ian disetyani saklawase”, ujare Baldi ambegan Iandhung.

Dening : Erdy Priharsono

Panjebar Semangat No.3- 18 Januari 2014